Yunohana SpRING! Кін. Ізумі. Нао

Лістапад 5, 2015 by fantasy violet

Японская візуальная навэля, атаме-гульня:

ゆのはな SpRING!

Yunohana Spring!

(Вясна Юнохі*)

Пераклад сюжэту зь японскай мовы ў выглядзе кароткага пераказу Fantasy Violet.

Плятформа PS Vita, дата рэлізу 17 верасьня 2015 г., выдавецтва й распрацоўка Otomate. Аф. сайт. Мова японская.

Сюжэт: Сандзё Юноха 2 гады таму зьбегла з дому дзеля мары стаць дызайнэрам моднай вопраткі ў сталіцы, але пасьля вучобы яе вярнулі дадому весткай, што ейная маці — гаспадыня (окамі) японскага гатэля (рʼёкан) — захварэла. Юнохе прыйдзецца часова стаць новай окамі, а заадно пабудаваць сваю будучыню.

Жанр: атаме, ADV, штодзённасьць, японскі стыль, камэдыя, рамантыка. Узроставае абмежаваньне: не маладзей за 12 гадоў (за любоўную й сэксуальную тэматыку).

*адназначнага перакладу назвы няма, бо тут гульня словаў: Юноха — імя гераіні й Юнохана назва саляных кветак-крышталяў, якія ўтвараюцца ў гарачых крыніцах, а SpRING азначае як крыніцу, так і вясну (гульня аформлена ў вясновым стылі), акрамя таго, вылучана частка слова са значэньнем “пярсьцёнак”, і нават “рынг” (сцэнарысты фанаты рэсьлінгу).

Пралёг.

Жыла ў адной правінцыі дзяўчынка Юноха, якая ненавідзела глухое жыцьцё дачкі гаспадыні вясковай гасьцініцы “Фукудзюро” і марыла стаць модным дызайнэрам. Яна зьбегла ад маці, якая працуе окамі (гаспадыняй) у рʼёкан (японскай гасьцініцы з гарачымі крыніцамі), у сталіцу вучыцца.

Аднак матуля так проста не здалася, жадаючы, каб дачка прыняла на сябе сямейны бізнэс. За два гады жанчына абнавіла штат работнікаў на моладзь і пастаралася набраць прыгажунчыкаў, здольных прымусіць дзяўчыну вярнуцца. Калі ўсё было гатова, яна падгадала момант, калі пасьля вучобы дачка ніяк не магла знайсьці працу па спэцыяльнасьці, і паслала з ікемэнам Юнохе вестку, што захварэла, і той трэба часова (паўгода) папрацаваць маладой гаспадыняй (вака-окамі).

Плян маці спрацаваў, і гераіня пагадзілася…

Паўгода доўжыцца супольны маршрут, а любоўныя пачынаюцца да восені перад тым, як маці гераіні павінна вярнуцца з фальшывага лячэньня на курорце.

Катагіры Кінтаро

Кінтаро або Кін-цян, як яго кліча гераіня, — сябар дзяцінства Юнохі, сірата, які пасьля школы ўладкаваўся працаваць да яе ў гасьцініцу па знаёмству вучнем кіраўніка. На характар хлопец вясёлы й палкі вясковы дурань і ануча. Патэнцыял выдатнага голасу Кенна тут быў выдаткаваны марна, крыклівага ёлупа мог агучыць зусім любы: сцэнак, якія дазваляюць атрымаць асалоду ад голаса сэйю проста не было.

У самым пачатку Кін кідаецца ў ногі Юнахе й адзіны раз у сваім жыцьці просіць стаць… вака-окамі. Дзяўчына згаджаецца, і ўвесь агульны маршрут нам паказваюць мілыя сцэнкі, як сябры дзяцінства быццам бы пачынаюць бачыць адзін аднаго ў іншым сьвятле. Гераіня заўважае, што плакса Кін вырас і стаў надзейным кіраўніком, які ўмее залагоджваць кліентаў.

Аднак першая частка (з трох) канкрэтна маршруту Кінтаро забітая тым, каб пераканаць герояў з дапамогай навакольных, што яны кахаюць адзін аднаго й павінны ажаніцца. (таму ўзьнікае сумненьне: калі іх столькі доўга трэба ў гэтым пераконваць, ці ў іх сапраўды каханьне, а не простае сяброўства?).

Так-сяк героі прызнаюцца адзін аднаму ў каханьні й вырашаюць сустракацца, але тут вяртаецца маці Юнохі й абʼяўляе, што хлусіла пра сваю хваробу абы прымусіць дачку вярнуцца, а Кінтаро дапамагаў ёй у гэтым пляне. Натуральна, гераіня абражаецца й уцякае плакацца на лёс.

У канцоўцы нумар адзін дзяўчына ўцякае з дому, натыкаецца на ворага й канкурэнта Ізумі й па першай ягонай прапанове яна з радасьцю бяжыць жыць да яго ў гасьцініцу. Далей ідзе камічны сюжэт пра тое, як Кінтаро з калегамі прабіраюцца да Юнохі ў варожы стан.

Дабраўшыся да дзяўчыны, Кін-цян просіць прабачэньня ў яе й кажа, што заўсёды на ейным баку, і яна не абавязана слухаць маці. Гераіня даруе Кіну, ведаючы, што ён ануча й ня мог адмовіць ейнай маці. Таксама яна прызнаецца, што хоча стаць вака-окамі, але не жадае рабіць так, як хоча маці. Кін прапануе Юнохе быць вака-окамі й дызайнэрам адначасова, прадаючы адзеньне пад маркай гасьцініцы. Парачка мірыцца, і хлопец выносіць дзяўчыну на рукох, затыкаючы яе пярэчаньні пацалункам.

Праз два гады Юноха працуе ў гасьцініцы й адкрыла свой брэнд «Юнохана» (што азначае як саляныя кветкі ў гарачых крыніцах, так і «ад Юнохі»), а Кін на тым жа месцы ў той жа дзень вясны, як калі прасіў застацца окамі, другі раз у жыцьці просіць яе стаць… ягоный жонкай. Ён дзіка бянтэжыцца, заікаецца й дорыць ёй вясельную накідку сваёй нябожчыцы маці, і, як аказваецца, Кінтаро яшчэ зь дзяцінства рыхтаваўся стаць мужам Юнохі з таго моманту, як дзяўчынка заявіла, што марыць стаць нявестай.

У канцоўцы нумар два Юноха ўцякае не з дому, а да сябе ў пакой, і Кіну ўдаецца зайсьці да яе й папрасіць прабачэньня. Яна яму даруе, а потым ідзе мірыцца з маці й абʼявіць ёй, што зьедзе ў горад працаваць дызайнэрам. Маці й дачка так-сяк мірацца й пачынаюць кпіць з Кіна, які злуецца й вырашае давесьці да іх, што не ануча. Ён паводзіць сябе дзіка дурным і сьмешным і толькі потым разумее, што дарма марнуе каштоўны час да адʼезду каханай. Хлопец спрабуе пабыць зь дзяўчынай, але яна ад яго хаваецца, прыдумаўшы пашыць яму кімано ў якасьці падарунка на дзень народзінаў. У выніку яны так і не пабылі разам, але затое яна дорыць яму кімано, ён ёй парныя кольцы, абяцаючы потым падарыць шлюбныя, і парачка расстаецца — Юноха зьяжджае ў горад.

Праз два гады дзяўчына разумее, што зь ейным талентам, дакладней, ягонай адсутнасьцю, ёй так і не знайсьці працу, а падзарабляць фрылансерам-дызайнэрам, як гэта яна рабіла гэтыя два гады, яна можа праз інтэрнэт і з свайго р‘ёкана. Юнаха вяртаецца да Кіна зараз ужо назаўжды, і яны, нарэшце, цалуюцца (упершыню ў гэтым варыянце маршрута).

Канец.

Ізумі Такахіра

Ізумі працаўнік гасьцініцы канкурэнтаў, які завітвае кожны дзень у Фукудзюро шпіёніць, перабіваць кліентаў і трапаць нэрвы працаўнікам. У самым пачатку яго маршруту Юноха даведваецца, што ён не проста работнік канкурэнтаў, а ўладальнік варожага гатэля, які разам зь сямʼёй плянуе купіць Фукудзюро, каб ліквідаваць канкурэнцыю.

Калі карты раскрыты, Ізумі прыходзіць да дзяўчыны й зьдзекуецца зь яе, як можа: зьвязваючы ў сваёй пасьцелі й у твар выказваючы, якая яна наіўная дурніца, што пускае ворага да сябе. Вядома, Юноха абразылася, але потым выпадкова ўбачыла, як Ізумі сьцелецца перад сваім старэйшым братам, і зразумела — хлопец проста ануча, а значыць, яму можна й трэба загадваць. Што яна й зрабіла. Ізумі абсыпалі пачкай солі, каб ачысьціць ад брыдоты, а яго брата Юноха адвадзіла, абліўшы ледзяной вадой з вазы з кветкамі.

На радасьцях ад таго, што яго новая гаспадыня такая добрая, ня тое, што ягоны злы брат, Ізумі зрабіў усё, каб адгаварыць сваю сямʼю ад плянаў па зьнішчэньні Фукудзюро. У першай канцоўцы ён становіцца кансультантам у гасьцініцы Юнохі й робіць ёй прапанову абрацца, а ў другой ён прызнаецца ёй у каханьні толькі празь некалькі гадоў, калі дзяўчына ўладкоўваецца да яго дызайнэрам у новую фірму па пашыве вясельных сукенак.

Канец.

Кацурагі Наомаса

Наомаса або Нао працуе прыбіральшчыкам у Фукудзюро, прычым зусім нядаўна й таму, што яго крэдытку заблякавалі, і ён ня змог расплаціцца за свой нумар у гэтым гатэлі. Ён зусім нічога не ўмее рабіць (напрыклад, мые рыс сродкам для мыцьця посуду), і ўсё ў яго валіцца з рук. Так што спачатку Юноха толькі й робіць, што бегае за ім па пятах і вучыць правільна працаваць. Хлопец даволі мілы й ветлівы й ужо праз пару месяцаў становіцца нармальным працаўніком. Юноха зь ім збліжаецца, таму што ў іх агульныя інтарэсы: Нао — студэнт мастацкага ўнівэрсытэта, а яна — дызайнэр.

Яшчэ праз пару месяцаў у гасьцініцы абʼяўляецца дзед Нао, і высьвятляецца, што хлопец зьбег з дому, пасварыўшыся з бацькам — кіраўніком холдынгу Кацурагі. Так, Нао апынуўся прынцам, які сам не ведае чаго хоча, але затое становіцца файным прыгажуном, калі прычэшацца, апранецца й надзене кантактныя лінзы замест акуляраў. Ягонае няведаньне працы прыбіральшчыка тым і тлумачылася, што ён быў багатым сынком. Дзядуля яго пакінуў у Фукудзюро да вясны, бо быў на баку Нао, не жадаючы прымушаць унука да нялюбай працы. Заадно дзед зразумеў паваблівасьць Юнохі й даў унуку дабро зь ёй сустракацца.

Адсюль сцэнар з агульнага маршруту ў любоўны робіць рэзкі скок пад неверагодным вуглом. Раптам, нават не прызнаўшыся ў каханьні, Нао пры ўсіх робіць дзяўчыне прапанову сустракацца, змушаючы яе пагадзіцца. Мілы мастак фактычна аказаўся прагнілым і расьпешчаным сынком багацея, які паставіўся да гэраіні як да рэдкай рэчы, якую трэба адабраць у сапернікаў. Разьлічваючы на дабрыню Юнохі, ён угаворвае яе стаць ягонай дзяўчынай, пасьля чаго спрабуе пускаць ёй пыл у вочы грашыма сваіх продкаў і амаль сілком прымусіць да каханьня, пры гэтым закочваючы сцэны рэўнасьці на пустым месцы.

У выніку, каб вылучыцца ў вачах дзяўчыны на фоне ўяўных канкурэнтаў, хлопец вырашае зрабіць ёй падарунак — падкупіць судзьдзяў на конкурсе, куды яна паслала свае дызайнэрскія працы. Натуральна, за гэта ён атрымаў ад каханай па пысе, і пара пасварылася.

Да канца нам непераканаўча спрабуюць паказаць, што Нао чагосьці зразумеў і ў нечым выправіўся, хоць ягоная сутнасьць засталася ранейшай, і што гэраіня яго пакахала, хоць і незразумела з чаго.

У канцоўцы нумар адзін Юноха застаецца як вака-окамі, так і дызайнэрам, і яны з Нао сустракаюцца на адлегласьці пасьля таго, як ён зьехаў у горад. Аднойчы яны плянуюць ажаніцца, а хлопец пры сустрэчах усё працягвае прымушаць дзяўчыну цалаваць яго на людзях, каб усім было відаць, што яна належыць яму…

У канцоўцы нумар два Нао не проста раскаяўся, а вырашыў выправіць памылку, падтрымліваючы дзяўчыну ў пошуку працы дызайнэра не грашыма й махінацыямі, а парадамі. Аднак яму даводзіцца зьехаць раней часу з-за хваробы бацькі, і Нао абяцае вярнуцца па Юноху. Праз пару гадоў ён зьяўляецца на працу дзяўчыны, куды ёй удалося ўладкавацца дызайнэрам, і, нахабна прыціснуўшы да сьценкі, запрашае да сябе, як на працу, так і ў асабістае жыцьцё.

Канец.

Звычайная канцоўка.

Юнаку аднойчы прысьніўся сон аб тым, як Кін-цян, ягоны брат і Нао за яе змагаліся, а Кота й Ізумі памяняліся характарамі. Яна прачнулася ад таго, што тэлефанаваў тэлефон — Кага Ўмэноске зарэзэрваваў нумар, зьбіраючыся прыехаць…

Канец.

~((^_^))X *

Адсябяціна (імхо на ўсю гульню):

Юнохана СпРинг… позиционирована как любовная комедия на горячих источниках с только хорошими концовками. Однако мое первое впечатление было – Отомейт выживает в кризис, рекламируя туристические курорты. Создатели вместо рекламы игры, ее системы или выпуска роликов геймплея только и делали, что агитировали съездить туда, где происходит действие. Кроме того, что в игре тонна известных сэйю и няшная рисовка, ничего понятно не было.

Сейчас я могу вас просветить – это игра в духе средненьких любовно-комедийных сериалов с минимумом драмы, больше похожая на фан-диск.

Сценарий – слабое звено этой игры.

Сценаристов наняли самых дешевых, которые раньше писали незначительные сюжеты в играх среднего качества. Тем не менее, над общим и секретным сюжетами постарались, сделав их трогательными и душевными историями постояльцев гостиницы. Главные любовные маршруты же колеблются от среднего до плохого. Было стойкое ощущение, что сценаристы просто сели перед телевизором, включив канал с комедийными и мелодраматическими сериалами, переписали оттуда понравившиеся сценки, не подумав, что в текстовом, а не визуальном варианте это не будет так же хорошо смотреться, и слепили их в плохое подобие сюжетной линии.

Абсолютно все шутки и сценки вызывали одну мысль – где-то я уже это видела. Объем сценария вроде как не маленький, но написан так, что в памяти остается лишь то, что можно было написать в одном предложении. Из-за этого и того, что тут всего 4 маршрута (плюс 1 секретный), остается впечатление, что было мало.

Кроме того, для заявленного возрастного рейтинга «старше 12 лет» в игре есть неприятные сюрпризы в виде любящих выпить главных героев, некоторые относятся к героине, как к вещи, другие издеваются. Два героя из пяти вызывали отвращение. Распитие алкоголя и курение; отношения с разведенным мужчиной, которому изменила жена; обратная сторона профессии хозяйки гостиницы, которая, не желая перечить гостям, позволяет им себя лапать, проводит с ними ночь в их комнате или кормит с ложечки…

А вот в любовной части, конечно же, игра не превышала 12 лет. Несмотря на то, что всем героям 20-30 лет, их отношения, любовь и поведение смахивали на школьников.

Герои… комедийные?

Единственный достойный плюс этого сценария – героиня. Она получилась вполне решительной и в целом обладающей характером и своим мнением. Радует и то, что она практически ко всем обращается на “ты”, даже к тем парням, кто ее старше. Правда, она их старше по званию. Приятно и то, что все относятся к героине уважительно (есть игры, где несмотря на высокий статус героини, ее там ни во что не ставят).

Герои же… получились необычными. Большинство из них то, что можно назвать тряпками или подкаблучниками. 70% маршрута подано от лица парня, поэтому мы видим, насколько он боится начальницы, готов поменять свое мнение другим в угоду или вовсе его не имеет. Что ж, здесь у нас комедия о сильной героине, которая тут главная, так что, видимо, это неудивительно.

Состав сэйю выдающийся, но… их комедийные роли не дают им особо проявить свои таланты. Один Акира Исида проникся своим героем и показал высший класс. Ради любого из других заявленных тут сэйю игру покупать не стоит.

Очень удачная система.

А вот система игры похвальная. Простенькая, но интересная. Анимации нет, но есть целых три шкалы параметров. Шкала отоме, которая набирается по мере прохождения всей игры. Правда, я так и не поняла, что она дает. Шкала любви героев для выхода на их маршрут. И шкала вака-оками, которая определяет одну из двух концовок – останется ли героиня в гостинице или вернется к поискам работы дизайнера.

Однако примечательно не это, а то, что есть возможность выбирать любую открытую главу, устанавливать нужные параметры, чтобы быстро выйти на другой маршрут или концовку. Но и это не все плюшки. Общий сюжет составлен в выборах так, что проходя его каждый раз заново (хоть это и не обязательно), ты открываешь историю с новой, часто неожиданной стороны.

О, а еще главный экран отображает реальное время суток: день, закат, ночь.

Красивая рисовка – показ мод героини.

Картинки в игре красивые, их много, но самое примечательное, что ждешь каждое новое CG ради того, чтобы посмотреть новое платье/кимоно Юнохи, а также ее нескончаемые няшные заколочки и бантики. Романтических картинок тут очень много, поцелуев один-два на героя, как уж повезет. Обязательна картинка парня в воде – практически единственная вещь, которая заставляет вспомнить, что игра про горячие источники. Фоны же срисованы с реальных мест, чтобы прорекламировать курорты.

KENN чудесно поет в эндинге!!!

Музыкальное оформление игры отражает веселый и весенний настрой, а опенинг и эндинг поет KENN, причем если опенинг это нечто крикливое, боевое и громкое (считается, что поет не Кенн, а его герой Кинтаро), то эндинг очень красивый, романтический и душевный.

Итого: игра красивая снаружи, но с небольшой гнильцой внутри.

Что ж (оторвалась от тысячного прослушивания песни эндинга), в общем, игра на серебро, и уж никак не на золото, которое им поставили Фамицу. Система сделана на отлично, оформление визуальное и музыкальное очень красивое. Подкачал посредственный короткий сценарий и то, что при всем шикарном составе сэйю комедийные роли героев со слабыми романтическими/душевными сценами не давали им показать высший пилотаж.

:0 “” 000 МММ :))) 😉 ^_^ *